Lachen voor de foto
3 augustus 2016 - Pingyao, China
2-8
(Milou) We hebben nog een half dagje in Beijing voor we naar Pingyao gaan, maar deze tijd gebruiken we om lekker op ons gemak de tassen in te pakken. Om een uur worden we opgehaald om naar het station te gaan. Het is dezelfde meneer als degene die ons door de Verboden Stad leidde, en die steeds heel hard vooruit marcheerde zodat we bijna moesten rennen om hem bij te houden. Bij het station aangekomen moesten we wederom in stevige pas lopen, maar dat ging moeilijk met een backpack op de rug en een rugzak op de buik. Hij wenkte ons dan ook steeds ongeduldig terwijl wij moeite deden om vooruit te komen. We gingen in een lange rij staan, terwijl de trein pas over een uur zou vertrekken. Een halfuur voor vertrek werden de tickets gecontroleerd. Dit ging weer op z'n Chinees met lekker voorkruipen en duwen. Voordeel hiervan is dat je wel lekker snel aan de beurt bent! Er stonden honderden mensen in de rij voor ons en na amper vijf minuten waren onze tickets gecontroleerd en wel. Omdat het maar vier uurtjes is van Beijing naar Pingyao hadden we ditmaal een 'gewone' trein, maar wel eentje die lekker hard ging. Astrid zei: "Nou zo hard gaat hij ook weer niet", toen we naar buiten keken. Binnen kon je echter zien hoe hard we reden: 248 km per uur. Oké, dus toch best snel.
In Pingyao aangekomen werden we opgehaald door een meneer die ons naar het hotel reed. Onderweg leerde hij ons wat Chinees door allerlei voorwerpen of dingen aan te wijzen en daar de Chinese vertaling bij te benoemen. Het hotel is een guesthouse, waarbij we eerst in een restaurant kwamen en daarna een doolhof door moesten van schattige huisjes, een soort courthouse noemen ze dat. De kamer is een groot bed eigenlijk: net zo breed als hij lang is. Verder is er nog een kastje en een meter ruimte waar we de tassen kunnen neerzetten.
In de avond zijn we eerst gaan eten bij 'ons' restaurant. We bestelden veel te veel maar het was heel lekker. We hadden o.a. soep met tofu, een soort bouillon met tofu en een soort gehaktballetjes die erg lekker waren en kip in zoetzure saus. Daarna zijn we het stadje nog even gaan bekijken. We zitten midden in de hoofdstraat: allerlei gezellige winkeltjes, restaurantjes, cafés en souvenirs. Je kunt zelfs een 9D-ervaring opdoen waarbij je naar dino's kunt kijken (?). Kijkend naar al het moois word je ondertussen overreden door fietskarretjes waar de toeristen in moeten zitten. De chauffeurs toeteren meestal aan een stuk door omdat het zo druk is. Na een goede nachtrust, waarbij we lekker hebben uitgeslapen (inmiddels is 8u voor ons ook uitslapen met al dat vroege opstaan steeds) gaan we morgen lekker sightseeën.
3-8
Met een ontbijt van pannenkoeken met appel en banaan (yum!) en dragonwell-thee beginnen we de dag fris en fruitig. We kopen een ticket waarmee we alle bezienswaardigheden in Pingyao kunnen binnenkomen en beginnen bij de oude bank. Dit is de eerste bank van China en een toeristische trekpleister met allerlei hordes Chinezen, maar vergeleken met de hotspots in Beijing is het er hartstikke rustig. In de nauwe straatjes van Pingyao blijken veel bezienswaardigheden, want telkens vinden we nieuwe plekjes waar we naar binnen kunnen en waar ineens een museum of een tempel zit. De plaatsen zijn allemaal heel oud en heel mooi om te zien. Hierna gingen we naar de Confuciustempel. Het is een groot complex met hele oude gebouwen en binnenplaatsen. Prachtig om te zien! Wanneer je het ene gebouw inging, kwam je weer bij een nieuwe binnenplaats en een ander bijgebouw en zo bleef het een tijdje doorgaan. Op het einde konden we bovenop een tempel staan zodat we een mooi uitzicht over het stadje hadden. In de stad was ineens ook een katholieke kerk tussen alle tempels, maar die was best lelijk vergeleken met de rest. Na al dit avontuur hadden we best honger en zijn we laat gaan lunchen: een heerlijke vegetarische lasagne en kipburger. Vervolgens zijn we de oude stadsmuur opgeweest en zijn we ergens dure cola gaan drinken waar heel hard iemand aan het zingen was. We gingen ergens anders eten en nadat we eten hadden besteld kregen we een pot kokend water, want de thee waren ze vergeten. De ober kon alleen niet zo goed Engels. Ik zei: "Can we have some tea?" En hij keek me uitdrukkingsloos aan. "Tea?" Nee, een onbekend woord voor hem: "Ti?"
"No, tea."
"Ti?"
In Astrids lonely planetboekje stond het Chinese woord voor thee: chai (dacht ik me te herinneren). Dan maar dat proberen: "Chai?"
"Che?"
"No, CHAI, TEA"
"Che?"
Nou goed, lang verhaal kort, uiteindelijk is het toch gelukt en hadden we na een tijdje een hele pot vol groene thee. Dat bleek alleen het lekkerste van de hele maaltijd te zijn, want wat we precies hadden besteld was ook een raadsel. We kregen een menu met weliswaar een Engelse vertaling, maar zonder plaatjes. En daar moet je het in Chinese restaurants toch net van hebben. We bestelden mushroom party, mixed vegetables en chicken skin. Uiteindelijk bleek de mushroom party niet zo'n feest te zijn, want we kregen een witte soort babychampignons waar je de stengel en wortel ook van mee-eet, maar die zijn superhard en moeilijk door te kauwen. We hebben hier ons doorheen geworsteld totdat we het bord leeg genoeg vonden om te laten staan. De mixed vegetables was niet echt een mix want het was maar één soort groente, maar toch best lekker. De chicken skin was kip met flubberige, dikke en zware noedels (probeer dat maar eens met stokjes te eten). Terwijl we aan het eten waren, aan een tafeltje aan het raam, waren we natuurlijk een ware attractie zoals alle westerlingen in zulke Chinese stadjes. Velen keken of wezen naar ons en vier mannen stonden net iets te lang voor het raam. Eentje begon enthousiast met een telefoon te zwaaien, maar hallo, we waren aan het eten dus even geen foto's. Ze bleven echter maar zwaaien en lachen en ik bleef maar met mijn stokjes zwaaien en naar mijn eten wijzen. Kortom, oplossing: lief lachen voor de foto zodat ze weg gingen.
Na het eten zijn we churro's en een soort poffertjes met oregano en ketchup gaan halen om de honger te stillen. Daarna hebben we een uur lang onze voeten laten masseren tot ze helemaal zacht en poezelig waren en we lekker konden gaan slapen.
(Milou) We hebben nog een half dagje in Beijing voor we naar Pingyao gaan, maar deze tijd gebruiken we om lekker op ons gemak de tassen in te pakken. Om een uur worden we opgehaald om naar het station te gaan. Het is dezelfde meneer als degene die ons door de Verboden Stad leidde, en die steeds heel hard vooruit marcheerde zodat we bijna moesten rennen om hem bij te houden. Bij het station aangekomen moesten we wederom in stevige pas lopen, maar dat ging moeilijk met een backpack op de rug en een rugzak op de buik. Hij wenkte ons dan ook steeds ongeduldig terwijl wij moeite deden om vooruit te komen. We gingen in een lange rij staan, terwijl de trein pas over een uur zou vertrekken. Een halfuur voor vertrek werden de tickets gecontroleerd. Dit ging weer op z'n Chinees met lekker voorkruipen en duwen. Voordeel hiervan is dat je wel lekker snel aan de beurt bent! Er stonden honderden mensen in de rij voor ons en na amper vijf minuten waren onze tickets gecontroleerd en wel. Omdat het maar vier uurtjes is van Beijing naar Pingyao hadden we ditmaal een 'gewone' trein, maar wel eentje die lekker hard ging. Astrid zei: "Nou zo hard gaat hij ook weer niet", toen we naar buiten keken. Binnen kon je echter zien hoe hard we reden: 248 km per uur. Oké, dus toch best snel.
In Pingyao aangekomen werden we opgehaald door een meneer die ons naar het hotel reed. Onderweg leerde hij ons wat Chinees door allerlei voorwerpen of dingen aan te wijzen en daar de Chinese vertaling bij te benoemen. Het hotel is een guesthouse, waarbij we eerst in een restaurant kwamen en daarna een doolhof door moesten van schattige huisjes, een soort courthouse noemen ze dat. De kamer is een groot bed eigenlijk: net zo breed als hij lang is. Verder is er nog een kastje en een meter ruimte waar we de tassen kunnen neerzetten.
In de avond zijn we eerst gaan eten bij 'ons' restaurant. We bestelden veel te veel maar het was heel lekker. We hadden o.a. soep met tofu, een soort bouillon met tofu en een soort gehaktballetjes die erg lekker waren en kip in zoetzure saus. Daarna zijn we het stadje nog even gaan bekijken. We zitten midden in de hoofdstraat: allerlei gezellige winkeltjes, restaurantjes, cafés en souvenirs. Je kunt zelfs een 9D-ervaring opdoen waarbij je naar dino's kunt kijken (?). Kijkend naar al het moois word je ondertussen overreden door fietskarretjes waar de toeristen in moeten zitten. De chauffeurs toeteren meestal aan een stuk door omdat het zo druk is. Na een goede nachtrust, waarbij we lekker hebben uitgeslapen (inmiddels is 8u voor ons ook uitslapen met al dat vroege opstaan steeds) gaan we morgen lekker sightseeën.
3-8
Met een ontbijt van pannenkoeken met appel en banaan (yum!) en dragonwell-thee beginnen we de dag fris en fruitig. We kopen een ticket waarmee we alle bezienswaardigheden in Pingyao kunnen binnenkomen en beginnen bij de oude bank. Dit is de eerste bank van China en een toeristische trekpleister met allerlei hordes Chinezen, maar vergeleken met de hotspots in Beijing is het er hartstikke rustig. In de nauwe straatjes van Pingyao blijken veel bezienswaardigheden, want telkens vinden we nieuwe plekjes waar we naar binnen kunnen en waar ineens een museum of een tempel zit. De plaatsen zijn allemaal heel oud en heel mooi om te zien. Hierna gingen we naar de Confuciustempel. Het is een groot complex met hele oude gebouwen en binnenplaatsen. Prachtig om te zien! Wanneer je het ene gebouw inging, kwam je weer bij een nieuwe binnenplaats en een ander bijgebouw en zo bleef het een tijdje doorgaan. Op het einde konden we bovenop een tempel staan zodat we een mooi uitzicht over het stadje hadden. In de stad was ineens ook een katholieke kerk tussen alle tempels, maar die was best lelijk vergeleken met de rest. Na al dit avontuur hadden we best honger en zijn we laat gaan lunchen: een heerlijke vegetarische lasagne en kipburger. Vervolgens zijn we de oude stadsmuur opgeweest en zijn we ergens dure cola gaan drinken waar heel hard iemand aan het zingen was. We gingen ergens anders eten en nadat we eten hadden besteld kregen we een pot kokend water, want de thee waren ze vergeten. De ober kon alleen niet zo goed Engels. Ik zei: "Can we have some tea?" En hij keek me uitdrukkingsloos aan. "Tea?" Nee, een onbekend woord voor hem: "Ti?"
"No, tea."
"Ti?"
In Astrids lonely planetboekje stond het Chinese woord voor thee: chai (dacht ik me te herinneren). Dan maar dat proberen: "Chai?"
"Che?"
"No, CHAI, TEA"
"Che?"
Nou goed, lang verhaal kort, uiteindelijk is het toch gelukt en hadden we na een tijdje een hele pot vol groene thee. Dat bleek alleen het lekkerste van de hele maaltijd te zijn, want wat we precies hadden besteld was ook een raadsel. We kregen een menu met weliswaar een Engelse vertaling, maar zonder plaatjes. En daar moet je het in Chinese restaurants toch net van hebben. We bestelden mushroom party, mixed vegetables en chicken skin. Uiteindelijk bleek de mushroom party niet zo'n feest te zijn, want we kregen een witte soort babychampignons waar je de stengel en wortel ook van mee-eet, maar die zijn superhard en moeilijk door te kauwen. We hebben hier ons doorheen geworsteld totdat we het bord leeg genoeg vonden om te laten staan. De mixed vegetables was niet echt een mix want het was maar één soort groente, maar toch best lekker. De chicken skin was kip met flubberige, dikke en zware noedels (probeer dat maar eens met stokjes te eten). Terwijl we aan het eten waren, aan een tafeltje aan het raam, waren we natuurlijk een ware attractie zoals alle westerlingen in zulke Chinese stadjes. Velen keken of wezen naar ons en vier mannen stonden net iets te lang voor het raam. Eentje begon enthousiast met een telefoon te zwaaien, maar hallo, we waren aan het eten dus even geen foto's. Ze bleven echter maar zwaaien en lachen en ik bleef maar met mijn stokjes zwaaien en naar mijn eten wijzen. Kortom, oplossing: lief lachen voor de foto zodat ze weg gingen.
Na het eten zijn we churro's en een soort poffertjes met oregano en ketchup gaan halen om de honger te stillen. Daarna hebben we een uur lang onze voeten laten masseren tot ze helemaal zacht en poezelig waren en we lekker konden gaan slapen.
Wij genieten van jullie kleurrijke verhalen!
Veel plezier! en Goede reis!